Draai de rollen om voor meer begrip

“Hé, Arno! Hoe was je sinterklaas avond?” vraag ik tijdens een coachgesprek. Ik ken Arno nog niet zo goed, want hij maakt gebruik van een strippenkaart. Meestal doe ik pas na 5x 2 uur, als de strippenkaart vol is, een coachgesprek. Echter, het leek me handig om het bij Arno al wat eerder te doen. Arno is smoorverliefd op zijn smart(dom) phone. Hij heeft er een innige band mee en voelt als hij er alleen al aan denkt of er aan zit, de vlinders in zijn buik. Zijn moeder is een beetje jaloers lijkt het wel en wil dat Arno niet alleen maar met zijn telefoon aan het afspreken is en leuke dingen daarmee doet. Zij wil ook wat aandacht. Ook staat er nog een andere kandidaat te springen om aandacht en voelt zich volledig genegeerd, namelijk school.

Het is misschien een beetje flauw hoe ik dit opschrijf, maar dit is wel ongeveer hoe het gaat. Het lijkt wel een baby, die je direct gaat troosten als het een kijkje geeft… Maar goed, Arno zou een veel te jonge vader zijn en geniet nog van het sinterklaasfeest.

“Oké Arno, hoe was het?”
“Geen bal aan...”
“Ah nee. Hoezo niet?”

“Mijn ouders gingen echt los met elk gedicht over wat er niet goed was en natuurlijk was de telefoon elke keer weer de oorzaak van het probleem. Ik werd er haast verdrietig van en ik kon me niet meer inhouden toen het werd vergeleken met luiheid.” 

“Karin, ik ben verre van lui. Ik ben namelijk heel erg druk. Ik moet naar school, huiswerk maken, vakken vullen in de supermarkt, voetbaltrainingen en wedstrijd spelen en ga zo maar door. Wat een gezeik...”

“Nou, dat was niet zo heel gezellig (zachtjes gezegd),” reageer ik. “Zaten er wel leuke kadootjes bij die vervelende gedichten?” vraag ik.
“Nou, dat gelukkig wel. Anders was het mijn laatste Sinterklaas geweest,” antwoordt Arno.

“Hé Arno, even over luiheid. Wanneer is iemand lui?” 

“Nou, ik vind mijn moeder lui, want die kan echt een hele dag lummelen voor mijn gevoel en ze komt er op haar werk altijd mee weg. Ze krijgt juist complimenten, omdat ze altijd met nieuwe ideeën komt, overal een oplossing voor heeft en gaat verouderde systemen weer vernieuwen, zodat ze juist handig zijn.”

“Je lijkt wel een beetje trots, zoals je het verteld,” constateer ik belangstellend. “Hoe doet je moeder dat? Hoe doet ze dat, terwijl jij haar lui vindt of ...”

“Nou, het lijkt net of ze niets doet, want ze wandelt veel met de honden, ze werkt uren in de tuin en dat heeft allemaal niets met haar werk te maken.”

“Wat interessant,” zeg ik, wetende hoe de moeder van Arno dat voor elkaar krijgt.

Bezet of open?

Ik heb al vaker in deze blogreeks verteld dat het rustbrein de beste ideeën ingegeven krijgt. Arno is altijd in actie. Hij moet zijn liefde goed verzorgen en dan is er altijd een gevoel van bezet zijn. Voorbeeld: Een toilet waar ‘bezet’ op staat, ga je ook niet binnen. Zo is het ook in je brein: Vol is vol.  De oplossingen en nieuwe ideeën staan gewoon in de rij te wachten, totdat er ruimte ontstaat. Oftewel het bordje ‘bezet’ is verschoven naar ‘open’.

Dr. Sansi Mann, een expert als het gaat over emoties op de werkvloer, wilde weten waarom er zoiets als verveling bestaat. 

Hij deed een experiment waarin mensen zich stierlijk verveelden. Ze lieten deelnemers bijvoorbeeld kranten kapot scheuren en daarna vroegen ze de deelnemers om allerlei associaties te bedenken op het woord ‘krantenkop’. En wat bleek? Deelnemers die zich langere tijd verveeld hadden, konden veel meer associaties bedenken dan deelnemers die allerlei interessante opdrachten kregen in hetzelfde thema. Het lijkt er dus op dat eentonige activiteiten wat verveling kunnen geven en een opening maken naar het brein. Daardoor kunnen ze meer verbindingen maken en zijn ze in staat veel meer verschillende problemen op te lossen.

Arno werd een beetje stil toen ik dit hem ook vertelde. “Wat gebeurd er nu? Waar denk je aan?” vroeg ik hem. 

“Nou, ik denk dat als mijn moeder van dat soort suffe dingen doet, zoals wandelen en tuinieren dat ze niets doet, terwijl ze dus juist heel veel doet. Daardoor heeft ze misschien voor mij ook altijd wel een oplossing ergens voor. Hoe irritant ik dat soms ook vind.” 

“En als ik dan een irritante vraag mag stellen. Hoe denk je dat het er voor je moeder uitziet als ze je op de bank, onderuitgezakt met je oortjes in en met telefoon ziet swipen. Als verveling of luiheid? “

“Nou, het moet wel luiheid zijn, want ik verveel me niet.”

“En staat het toilet dan op ‘bezet’ of ‘open’?”

Challenge elkaar eens

Vaak herkennen ouders zich in de situatie die ik net beschreef en kunnen ze zich daar zorgen over maken. Niet geheel onterecht denk ik. Vooral omdat jij als ouder weet wat het oplevert om eens wat meer gebruik te maken van het rustbrein. Hoe krijg je jouw kind zover?

Wat je zou kunnen proberen:
Ga een kortdurende challenge aan, door 1 dag in een weekend van rol te veranderen. Jij bent je kind en gaat de heel dag online en je kind neemt de rol van jou over. Inclusief de bezigheden die jij normaalgesproken zou doen, maar ook de beslissingen die jij zou nemen. Ze mogen dus zelf bepalen wat er gegeten gaat worden, hoe laat het bedtijd is en ga maar door. Maak het natuurlijk niet te ingewikkeld, maar geef ze wel de kans een momentje offline te gaan en weer te ervaren hoe het is om zo naar het toilet te kunnen en niet altijd en eeuwig voor een dichte deur te staan.